Apistogramma erythrura

Samiec: 7 cm; Samica: 4 cm

pH: 5,0 do 6,5; Twardość: 0° do 6° GdH, Temperatura: 22°C do 28°C

dorzecze Mamoré (system Pacaás Novos, Rondonia, Brazylia) i południowe dopływy Guaporé (San Martin i Itomanas, Beni, Boliwia)

Gatunek bardzo podobny do A. trifasciata, różnice to brak "trzeciej linii" biegnącej przez brzuch i płetwę odbytową oraz nieco większe rozmiary. Samce osiągają większe rozmiary i posiadają bardzo wydłużone końcówki pierwszych pięć promieni płetwy grzbietowej i piersiowych. Płetwa ogonowa jest okrągłą. Szare ciało opalizuje niebiesko, okolice głowy są żółte, także z niebieskimi plamkami. Linia boczna rozszerza się ku ogonowi i kończy na jego nasadzie. Od oka do połowy korpusu często zanika zależnie od nastroju ryb. Wszystkie płetwy są niebieskie, jednak występuje też forma o czerwonym ogonie. Samice są o wiele mniejsze i szare, z wyraźną szeroką linią boczną, tylko w czasie tarła przybierają intensywnie żółty kolor z czarnym wzorem. W początkowym okresie opieki nad potomstwem są jasnożółte z czarną kropką pośrodku doku ciała, później kropka przechodzi najczęściej w czarną, szeroką linię boczną.

Gatunki z tych regionów Amazonii są dobrym wyborem dla początkujących miłośników pielęgniczek. A. sp. "Mamore" dobrze znoszą nawet średnio twardą wodę o obojętnym bądź nawet lekko zasadowym odczynie. Są bardzo spokojnymi rybkami, można je więc, także z racji rozmiarów trzymać w mniejszych akwariach lub w dużych zbiornikach w większych grupach. Bardzo cenią sobie gęstą roślinność, samice często wybierają na miejsce tarła np. zakamarki korzeni porośniętych mchem jawajskim. W naturze spotyka się je często w płytkich miejscach przykrytych grubym dywanem roślin pływających, jak również w warstwie liści zalegających dno niewielkich cieków wodnych. Otrzymanie potomstwa możliwe jest już w średnio twardej wodzie, jednak najlepsze rezultaty daje woda miekka i lekko kwaśna, o temperaturze 22-27 st. C. Wylęgiem około 50 młodych opiekuje się samica, jednak w wyjątkowych przypadkach jej rolę przejmuje czasem samiec. Pomaga on także często samicy na dalszym etapie opieki nad młodymi. Narybek rośnie wolno, osiągając dojrzałość płciową po około pół roku, jednak pełnię krasy osiąga często dopiero po półtora roku.

Nie można wykluczyć, że ten gatunek jest identyczny z A. (trifasciata) maciliensis (Haseman, 1911), jednak dla pewności niezbędne jest ponowne zbadanie typu.

Filmoteka

Zapraszamy do Galerii